«Εγώ προσωπικά, έχω ζήσει στην επαρχία πολύ φτωχικά. Μετά τον πόλεμο η γενιά μου έπρεπε να προχωρήσει μέσα στα ερείπια του πολέμου... Θυμάμαι παιδιά στο σχολείο με μπαλωμένα παντελόνια και τρύπια παπούτσια. Μεγάλη φτώχεια. Σήμερα τείνουν να γίνουν όλα όπως τότε... Δεν το περίμενα με τίποτα», λέει ο ερμηνευτής στα Παραπολιτικά και συνεχίζει: «Όποιος είχε τον «δικό του άνθρωπο, υπουργό, βουλευτή, δήμαρχο», υπήρχε τρόπος να πριμοδοτηθεί, να κάνει θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες. Αλλά ο καλλιτέχνης δεν είναι δημόσιος υπάλληλος. Αν έχεις αξία, δεν χρειάζεσαι πριν από κανέναν. Πετυχαίνεις μόνος σου», καταλήγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γνώμες, παράπονα, ιδέες, και ότι θέλετε να πείτε, πείτε το εδώ.
Opinions, complaints, ideas, and that you want to say, you say here.