Ο μεγάλος μας συνθέτης, στην ερώτηση τι θα ήθελε ο ίδιος να κρατήσει στο μέλλον και για πάντα στο μυαλό του το κοινό από εκείνον, απαντά στη real: «Τι ερώτηση! Τα πάντα, για πάντα. Θα ήθελα. Αλλά -στα σοβαρά τώρα- και τίποτε πάλι να μην μείνει με το όνομά μου, δε με πτοεί. Πού να κουβαλάν οι γενιές του μέλλοντος τόσο χαρτομάνι;
Όχι, υπάρχει κάτι μέγιστο και πιθανό δώρο για την υστεροφημία μου. Κάποτε, που κανείς δεν θα θυμάται εμένα τον ίδιο, δεν θα ξέρει ότι ίσως υπήρξα κάποτε ο ασήμαντος, σωστός ωστόσο, κρίκος μιας υποθαλάσσιας αλυσίδας ελληνικού πολιτισμού που έφτασε στα χέρια του. Εγώ θα το χαίρομαι αυτό πολύ. Το να μη μου ανήκει πια το έργο μου αλλά να είναι κτήμα όλων -έστω αφομοιωμένο από άλλα, καλύτερα έργα μεταγενέστερων. Έγινα μουσικός για τη μουσική. Όχι για μένα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γνώμες, παράπονα, ιδέες, και ότι θέλετε να πείτε, πείτε το εδώ.
Opinions, complaints, ideas, and that you want to say, you say here.