Η τύχη ήταν με το μέρος του, αλλά και ο ίδιος είχε το απαιτούμενο ταλέντο. «Η υποτροφία «Μαρία Κάλλας», που μου είχε δώσει ο Χρήστος Λαμπράκης, στον οποίο χρωστάω πάρα πολλά, ήταν σίγουρα η ευκαιρία που χρειαζόμουν ώστε να μπορώ και να έχω τη δυνατότητα να σπουδάζω σε διάφορα σημεία του κόσμου, αφού αλλιώς δεν είχα τους πόρους να στηρίξω στις σπουδές μου» εξήγησε στο Εγώ και συνέχισε: «Γεννήθηκα στην Αφρική, αλλά μεγάλωσα στην Ελλάδα από 4 ετών και ζούσα με τη θεία μου, την αδελφή της μητέρας μου. Ξεκινήσαμε από την Άνω Δάφνη, πήγαμε στους Αμπελόκηπους, μετά στη Νέα Σμύρνη και από εκεί, σε ηλικία 13 ετών, με τα λίγα και με τα πολλά, πήγα σε ένα αγγλικό σχολείο ώστε μια μέρα να έχω την ευκαιρία γνωρίζοντας ξένες γλώσσες να ταξιδέψω στο εξωτερικό. Δεν θα έλεγα ότι ήταν εύκολα τα πράγματα». Στην συνέχεια εξήγησε πως ξεκίνησε την καριέρα του: «Από μικρό παιδί είχα μια αγάπη για το θέατρο και τον κινηματογράφο και έτσι και η θεία μου και ο θείος, που με μεγάλωσαν, η Τούλα και ο Γιώργος, ήταν για μένα οι γονείς μου, οι άνθρωποι που με πήγαν στο Ωδείο Αθηνών να σπουδάσω βιολί, να μάθω και να παίζω κομμάτια σημαντικών δημιουργών. Μετά, θυμάμαι, πηγαίναμε κάθε Κυριακή στο Παλλάς, όπου βλέπαμε κλασικές παραστάσεις. Είχα επιρροές από πολύ μικρός. Αυτή είναι η σωστή εκπαίδευση ενός παιδιού, που του δίνει τις βάσεις για να συνεχίσει. Για να είσαι τυχερός πρέπει να έχεις και ταλέντο. Δεν μπαίνεις εύκολα στους «Άθλιους», στο «Φάντασμα της Όπερας» ή στη Σκάλα του Μιλάνου, αν δεν είσαι τεχνικά άρτιος. Φοίτησα τρία χρόνια σε δραματική σχολή και από μικρός σπούδασα κλασική μουσική και θεωρία. Ήμουν έτοιμος όταν μου χτύπησε η τύχη την πόρτα για να παίξω με τους μεγάλους ηθοποιούς»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γνώμες, παράπονα, ιδέες, και ότι θέλετε να πείτε, πείτε το εδώ.
Opinions, complaints, ideas, and that you want to say, you say here.